NOVE DIMENZIJE NAUKE

[Olivera]

Samo nije reko kako se povezati na to polje svesti ... sa tom univerzalnom svesnošću na svesnom nivou, jer mi jesmo povezani na nekom subnivou, ali brinemo brige zemaljske i dalje... i pored ovakvih otkrića ... i dalje smo svako u svojoj kućici , da ne kažem ćeliji ... oklopljeni materijalnim svetom i čak nismo u stanju ni sopstvena tela da kontrolišemo...

5 % mogućnosti mozga !!! To je kao kad bi auto stalno vozili 15km na sat ...

Pozdrav Rade , odličan izbor videa, i pravo osveženje na forumu u poslednje vreme

[kosmička_beba]

http://www.analogija.com/

http://www.analogija.com/strane/5d.uvod.html

Sjajno, sjajno NIKOLA

[kosmička_beba]

SIMETRIJA

Poznato je da u atomu, na elektrone deluje samo elektromagnetna sila. Ipak kao osnova se uči da su to dve sile, elektrostatička i magnetna (magnetnostatička), ali se radi o jednoj sili koja se ispoljava sa te dve suprotnosti (krajnosti). Slično ovome i gravitacija se ispoljava sa svojim suprotnostima, gde se ove suprotnosti nazivaju centripetalna i centrifugalna sila.

Model po kojem elektroni kruže oko jezgra atoma, kao planete oko Sunca, davno je prevaziđen, ali mnogi se njime koriste uvereni da se mogu njime služiti. Danas predstavnici nauke kažu da se elektroni nalaze u elektronskim ljuskama ne upuštajući se detaljno kako se oni u tim ljuskama kreću. Dakle, elektron u ljusci, koji je pojam kao zamena za putanju, drži elektrostatička privlačna sila (Kulonova), koja deluje između pozitivno naelektrisanja jezgra i negativnog naelektrisanja elektrona. Po planetarnom modelu, stabilnost ljusci (putanje) daje centripetalna sila koja nastoji da elektron ne otkači od jezgra. Znači da, u atomu postoji ravnoteža sila (privlačne elektrostatičke i odbojne centrifugalne), a u osnovnom stanju atoma, elektroni se kreću ne gubeći niti dobijajući energiju.(?)
Postojanje odbojne centrifugalne sile u atomu znači da je privlačna elektrostatička sila, po nazivu zamena za centripetalnu silu! Po tome se naslućuje simetrija (Analogija) koja postoji u atomu sa delovanjem sila u sunčevom planetarnom sistemu.
Centrifugalna i centripetalna sila.

Na telo koje se kreće po kružnici stalno deluje sila koja ga vuče prema središtu u pravcu radijusa okretanje i uzrokuje normalno ubrzanje (akceleraciju). Ako ove sile ne bi bilo, telo bi po zakonu inercije zadržalo smer kretanje po započetom pravcu. Da bi se telo kretalo po kružnici potrebno je da na njega stalno djeluje sila koja ga vuče prema središtu. Ta se sila zove centripetalna sila (centripetalna = centar - središte, lat. peto - tražiti, ići prema nečemu, centru). Međutim, pri kružnom kretanju javlja se još jedna sila koja nastoji udaljiti telo od središta okretanja u pravcu radijusa. Ta se sila zove centrifugalna sila. Te dve sile su jednake po veličini, ali su suprotnog smera. Ove se sile istovremeno javljaju i nestaju, te se tako naizgled potiru. Ali uvek postoji mogućnost da se desi promena koja će da naruši njihovu ravnotežu (potiranje)! Ova promena koja se događa na nivou atoma uzrokuje da elektroni menjaju svoje mesto (položaj) u odnosu na jezgro. Tada nastaje oslobađanje (emisija) energije koja se događa u veoma kratkom vremenskom intervalu. Međutim promena položaja tela u sunčevom sistemu događa se za mnogo duži period vremena. Ovaj period je za toliko veći, koliki je red veličina kojim su dimenzije jednog sistema veće u odnosu na drugi mnogo manji sistem!






Slično kao što u atomu deluje elektromagnetna sila, koja se do sada po nazivu deli kao elektrostatička i magnetna (magnetnostatička), onda je logično da se između planeta događa mnogo veća razmena energije (i materije iz koje nastaje energija). Pre svega to se događa delovanjem elektromagnetne sile koja je u uslovima velikih dimenzija tela i mase koju ova tela imaju, sigurno daleko značajnija u odnosu na gravitacionu silu! No to još uvek nije evidentirano ni analizirano u onolikoj meri koliko je to srazmerno i zastupljeno. To čega se nauka drži, može da izgleda logično iz razloga što je gravitacija evidentirana kao jedina i dominatna sila, još u ono vreme kada nije ni imala sadašnji naziv. Elektromagnetna sila se tek mnogo kasnije shvatila da je od većeg značaja, ali još ne u onolikoj meri koliko je ona stvarno i zastupljena.
Time su elektromagnetna sila i gravitacija nerazdvojivo povezani kao što su povezane centrifugalna i centripetalna sila. Iz toga sledi da se ne može deliti njihovo postojanje i zastupljenost u zavisnosti od veličine sistema!
Simetrija između ovih sila može biti zastupljena u tolikoj meri da će bilo koji uticaj na promenu ravnoteže uzrokovati ne samo promenu u delovanju sila, već i promenu položaja tela kao i promenu energetskog (i materijalnog) potencijala između tela.
Promena stabilnosti ili ravnoteže između centrifugalne i centripetalne sile uticaće na promenu izgleda putanje (položaja) koju tela (ili elektroni) imaju u kretanju oko središta. Isto tako promena u jačini, snazi i veličini elektromagnetne sile u odnosu na gravitaciju uticaće ne samo na promenu putanje (položaja), nego i na energetski potencijal koji tela imaju. Odnosno promena položaja tela nastala promenom delovanja gravitacije, uticaće na promenu smera i jačine elektromagnetnog polja! Za ovo polje i njegove izmene se može reći da nastaje promenom delovanja elektromagnetne sile, gde je ova promena nastala zbog promene uticaja gravitacije, jer to je usledilo kao posledica promene položaja tela!
Iz svega navedenog se vidi da su gravitacija i elektromagnetna sila, kao osnovne (fundametalne) sile međusobno uslovljene (povezane) na sličan način kao što ta veza mora da postoji između centrifugalne i centripetalne sile! Ova uzajamna povezanost jednako ili barem na sličan način je zastupljena u makro i mikro kosmosu! Jedina razlika koja postoji jeste u nazivu sila za delovanje privlačno - odbojne sile u atomima i njihovog naziva koji postoje za delovanje privlačno - odbojne sile u sunčevom sistemu ili drugim zvezdanim sistemima. U atomu postoji ravnoteža sila, sa jedne strane privlačne elektrostatičke, gde je ovaj naziv zamena centripetalne sile i odbojne centrifugalne, (a u osnovnom stanju atoma, elektroni se kreću ne gubeći niti dobijajući energiju). Dok u sunčevom sistemu planete naizgled imaju putanje za koje se smatra da su nepromenjive (stabilne) u dosta dugom vremenskom periodu. No to ,stabilno' stanje nije moguće da se održi kao stalno, jer su planete (i sva ostala tela) pod uticajem promenjivih centrifugalnih i centripetalnih sila, gde su te promene uzrokovane izmenom uticaja gravitacije i elektromagnetne sile, tako da se ove putanje i sile koje na njih deluju preslikavaju iz atoma, kao mnogo manjih delova materije.
Međutim dok se kod atoma delovanje ovih sila definiše pod uticajem elektromagnetne sile, dotle se u isto vreme, to kod kretanja tela i oblika putanje planeta u sunčevom sistemu definiše uticajem gravitacije. Time se sagledavanjem samo makro kosmosa, gravitacija smatra kao dominantna u odnosu na elektromagnetnu silu, ali je logično da gravitacija ne bi mogla biti zastupljena u poznatom obliku, da ne postoji jednako ili slično delovanje i uticaj elektromagnetne sile! Iz toga sledi osnova po kojoj se smatra da se planete uvek nalaze, odnosno kreću, u nekom naizgled osnovnom stanju, (kao što se u osnovnom stanju atoma, elektroni kreću ne gubeći niti dobijajući energiju)? No to planete ne čine, (kao što to za stalno ne čine ni elektroni), a to se vidi na osnovu mnogih nepravilnosti u načinu kretanje i izgledu putanja koje planete imaju! Zapravo ne postoji ni u jednom sistemu kretanje koje se u dužem vremenskom periodu može smatrati za konstantno, odnosno da zadržava osnovno stanje! Tako da od sistema koji se posmatra, zavisi dužina vremenskog intervala u toku kojeg može da nastane promena osnovnog stanja, pa se meri od delića sekunde za atome, do više decenija ili vekova za zvezdane sisteme i planete u njima.

Centrifugalna, odnosno centripetalna akceleracija se u kinetici naziva normalna akceleracija (ubrzanje).
Telo koje se kreće po kružnici konstantnom brzinom V, uvek ima normalno ili centripetalno ubrzanje (akceleraciju) koje ima smer prema središtu putanje (slika iznad)!
Matematički ovo je lepo definisano (i prikazano na slici), no u stvarnosti ne postoji nijedno kretanje za koje se može smatrati da ima konstantno ubrzanje! Tek poneka od planeta ima manju promenu brzine ili ubrzanja, ali i to je dovoljno da njihova putanja ne može imati oblik pravilnog kruga. Zemlja može biti jedan primer za to, jer njena putanja je skoro pravilnog kruga, pa se i njena brzina u rotaciji oko Sunca tek nešto malo menja. No to nije slučaj sa ostalim planetama kod kojih je promena brzina znatno veća, što znači da njihovo ubrzanje nije konstantno! Iz tog razloga pojedine planete imaju izgled putanje kao dosta razvučene elipse. Logično je da sa promenom ubrzanja (brzine) dolazi do promene u delovanju centrifugalne i centripetalne sile. Udaljavanje od središta rotacije znači slabljenje privlačne sile, a to je u direktnoj vezi sa ubrzanjem koje telo dobija u toku svoga kretanja! Ubrzanje kretanja tela utiče na njegovo udaljavanje od središta rotacije, a to u isto vreme znači uvećanje odbojne sile. Iz tog razloga je promena (povećanje) konstantnog ubrzanja u proporciji sa silom odbijanja! Odbojna sila utiče na putanju tela koja imaju nepravilan oblik koji je sličan elipsi.
Uzrok koji utiče na ovakvo kretanje tela i oblik putanje koji pri tome nastaje nije ni približno definisan? Zapravo neki oblik definicije postoji, ali to ni približno ne odgovara realnosti. Ako se smatra da sva tela u sunčevom sistemu postoje (nalaze se) u jednoj ravni, onda se ne može pravilno definisati uzrok koji utiče na to da skoro sva tela (planete, sateliti, komete, asteroidi i dr.) imaju oblik putanje nalik na više ili manje izdužene elipse! Samo ako se sunčev sistem posmatra u realno trodimenzionalnom prostoru, kao kretanje svih tela u sistemu iznad i ispod ekvatorijalne ravni, može biti jasan uzrok postojanja elipsi kao izgled za putanje planeta, satelita ili kometa. Uzrok za eliptični oblik putanja jeste delovanje sile gravitacije u okviru celog sunčevog sistema. Ovom prilikom se ne misli, onako kako se to izgleda odavno čini, na gravitaciju koja potiče i zavisi uglavnom od Sunca? Nekada se smatralo da gravitacija zavisi uglavnom od Zemlje, sve dok se ona smatrala kao središte svih kretanja. Danas se isto shvatanje preslikava na Sunce, iako u svemiru postoji još mnogo masivnih tela, od kojih su većina mnogo puta masivnija. Iako je logično da je dominanatan uticaj Sunca, na sva tela koja se kreću oko njega, sigurno je da, izraženi uticaj gravitacije postoji i od strane drugih većih tela u sunčevom sistemu! A pre svega to je izraženo kod onih planeta koje su najveće, zbog uticaja njihove velike mase.
Ako bi se sve planete kretale u jednoj ravni (koja u osnovi ima dve dimenzije), onda bi bez obzira na delimična objašnjenja koja postoje, gde nijedno od postojećih ne opisuje sistem kao celinu sa svim oblicima kretanja, nego ga objašnjava samo kroz delove (delimično), tako da je teško naći stvarni uzrok koji utiče na veliku razvučenost putanje planeta ili kometa. Iz toga sledi da, ako bi se sve planete kretale u jednoj ravni (kako se to obično prikazuje), onda bi najveća planeta Jupiter imala veći uticaj na manju i njemu najbližu planetu kakav je Mars, pa bi na taj način Mars trebao biti satelit Jupitera. Osim toga asteroidni pojas je još bliži Jupiteru sa velikim brojem mnogo manjih nebeskih tela no što je planeta Mars. Zbog toga bi, u slučaju da ceo planetarni sistem postoji samo u jednoj ravni, trebalo da veći deo asteroidnog pojasa bude pod uticajem gravitacije Jupitera, što znači da bi asteroidni pojas postojao oko Jupitera a ne oko Sunca. No kako to nije realno stanje koje postoji u sistemu, onda je uzrok odnosno opis ili definisanje sistema moguće jedino kroz njegovo sagledavanje na drugačiji način.
Kako bi realan trodimenzionalni prostor u sunčevom sistemu trebao da se prikaže sa kretanjem tela (planeta, kometa itd.) iznad i ispod ekvatorijalne ravni Sunca, sa kojom nije moguće da se poklapa ravan nijedne od planeta, (osim možda Merkura), onda bi u takvom sistemu delovanje gravitacione sile uzrokovalo da se njihove putanje izduže i budu elipse. Logično je da celokupan uticaj gravitacione sile, ne zavisi samo od Sunca nego i od ostalih planeta, gde svaka od njih mogu da imaju uticaja na one druge. A to bi sa kretanjem tela iznad i ispod ekvatorijalne ravni, uticalo da na sva tela deluje različita snaga (intezitet) gravitacije, što bi uzrokovalo da njihove putanje moraju da se izduže i budu elipse u zavisnosti od blizine i veličine najbližeg tela! Sa time se ispoljava njegov uticaj, a to takođe zavisi od položaja u odnosu na približavanje ili udaljavanje nekog nebeskog tela!
Sve ove elipse ne mogu da budu stacionarne elipse, već se one tokom vremena menjaju zbog promena u brzini i ubrzanju. Znači da se zbog ove promene menja uticaj privlačne i odbojne sile, gde zbog velike mase tela na njih deluje gravitacija, koja utiče na promenu oblika putanje i njihov eliptični oblik. U isto vreme kroz razmenu energije putem elektromagnetne sile nastaju energetske promene koje utiču na promene magnetnih polja. Zbog svega navedenog, a dobrim delom zbog uticaja ubrzanja, (promene brzine) sledi da oblik eliptične putanje planeta nije moguće da se ponovi u svom ranijem - predhodnom izgledu, niti na istom mestu u prostoru!

Iz navedenoga se dalje može zaključiti da, delovanje sila unutar građe atoma ima svoje preslikavanje u delovanju sila na celu materiju iz koje je ona izgrađena! To počiva upravo na delovanu sila unutar atoma.
Po tome je jasno da nije moguće deliti sve poznate sile na one koje postoje i deluju u atomima (mikrosvetu) i na druge koje izraženije deluju u okviru prostora većih dimenzija (makrokosmosu), gde u kretanju postoje planete, zvezde, galaksije. Jedinstvo (međudelovanje) svih sila je stalno zastupljeno u prirodi. Da nije tako ne bilo moguće očuvanje materijalnog sveta u obliku koji postoji. To znači da gravitacija kao sila koja se smatra kao najzastupljenija među planetama ne bi imala uticaja ni smisla da nije u jedinsvu sa delovanjem sila unutar atoma, koji kroz sastav različitih elemenata, daju građu planeta ili zvezda. A to znači njihovo očuvanje u obliku koji imaju, odnosno očuvanje cele materije u obliku za koji se smatra da je poznat(?)!



Tako da jedini zaključak koji mogu da izvedem je -
''Ako posmatramo sunčev zrak koji se savršeno ravno po pravoj liniji prostire,
očuvanje takve vidljivosti drži naš pravolinijski UM''

''Lepota je u oku posmatrača.''

[kosmička_beba]

SILE

Da bi se razumele osobine materije, treba znati sile koje deluju između njenih najmanjih i najvećih delova. To znači da treba sagledavati delovanje poznatih sila ,zajedno' kao sastavni deo celovitog sistema, a ne deliti njihove osobine i ispoljavanje u zavisnosti od veličine i dimenzija. Kako je mikrosvet sastavni deo makrosveta potpuno je izvesno da će osobine makrosveta zavisiti od osobina mikrosveta iz kog je isti izgrađen! Iz toga sledi, da ako poznajemo osobine znatno manjeg sveta, lako je moguće da se na osnovu poznatih činjenica dođe do, ako ne baš tačne, a ono bar približne spoznaje za onaj drugi znatno veći svet od koga je isti izgrađen.

U osnovi sva materija je izgrađena od atoma. No oblik, veličina i građa atoma nisu jednaki pa zbog toga ni sva materija nije jednaka. Različita struktura (građa) atoma uzrokovana je postojanjem različitih elementarnih čestica koji čine građu atoma. Njihov način povezivanja i delovanje sila u okviru atoma uzrokuje različite osobine koje atomi imaju. A na dalje različiti atomi uzrokuju postojanje različitih oblika materije koja je poznata kroz mnogo elemenata koji postoje u prirodi a koji grade sve njene oblike.
Svaka biljka nije ista, a ni svaki kamen nije isti. Ali i sve biljke kao i svaki kamen mogu imati iste atome koji čine jedan deo njihove građe. A onaj deo građe koju čine drugačiji atomi uzrokuje da se biljke u mnogo čemu razlikuju od kamenja! I ne samo da se biljke uveliko razlikuju od kamenja nego se mnoge od njih razlikuju među sobom, odnosno one se razlikuju svaka po svojoj vrsti.
No materiju ne čine samo biljke i kamenje koje se nalazi na Zemlji, već je i Zemlja deo materije koja čini građu planeta, satelita, zvezda, galaksija kao i celog svemira. Zbog toga ni mnogo veći deo materije koji se naziva makrokosmos, ne može dosta da se razlikuje po svojim osobinama od osnove koja čini njegovi građu, a to su različiti atomi (mikrokosmos)! Iz toga se vidi da je sva materija izgrađena od iste osnove, naravno misli se na atome. Ali, kako ni svi atomi nisu isti, jer njihovu građu čine različite elementarne čestice, zbog toga se materija ispoljava u različitim oblicima i sa različitim osobinama. No iako se materija može deliti po različitim osobinama ove osobine ipak zavise od međudelovanja koja se događaju u strukturi atoma. Iz toga se može zaključiti da, delovanje sila unutar građe atoma ima svoje preslikavanje u delovanju sila na celu materiju iz koje je ona izgrađena! To počiva upravo na delovanu sila unutar atoma.

Po tome je jasno da nije moguće deliti sve poznate sile na one koje postoje i deluju u atomima (mikrosvetu) i na druge koje izraženije deluju u okviru prostora većih dimenzija (makrokosmosu), gde u kretanju postoje planete, zvezde, galaksije. Jedinstvo (međudelovanje) svih sila je stalno zastupljeno u prirodi. Da nije tako ne bilo moguće očuvanje materijalnog sveta u obliku koji postoji. To znači da gravitacija kao sila koja se smatra kao najzastupljenija među planetama ne bi imala uticaja ni smisla da nije u jedinsvu sa delovanjem sila unutar atoma, koji kroz sastav različitih elemenata, daju građu planeta ili zvezda. A to znači njihovo očuvanje u obliku koji imaju, odnosno očuvanje cele materije u obliku koji se smatra da je poznat(?)!



Na slici je naizgled prikazan izgled materijalnog sveta od onog najmanjeg do najvećeg. Kao presek razdvajanja ova dva sveta i oblika materije nalazi se čovek. No po onome što je napred navedeno i po onome što je na slici prikazano vidi se da na slici postoji nedoslednost u prikazivanju. Zapravo leva i desna strana slike (od čoveka) ne prikazuju stvarni izgled materije! Po onome što je napred navedeno za jedinstvo sila i kroz ono što opisuje Analogija, leva i desna strana moraju i trebaju biti, ako ne iste, a ono barem slične. Jer kretanje planeta je nalik na kretanje elektrona, ili možda nekih drugih elementarnih čestica. Zbog toga je izgled materije sa leve i desne strane slike (čoveka) trebao biti jednak ili sličan, (donja slika)! Takođe iz istog razloga nije bilo moguće uklopiti kretanje planeta i satelita u klasičan prikaz, kao što nije bilo moguće objediniti delovanje svih sila u jednu celinu!



Sve poznate interakcije u materijalnom svetu mogu da se opišu preko delovanja četiri osnovne sile: gravitacione, elektromagnetne, nuklearne slabe i nuklearne jake sile. Pošto se silama mogu pridružiti odgovarajuća polja, zavisno od konteksta, sreću se nazivi za osnovne sile (gravitaciona, elektromagnetna, slaba i jaka), osnovne interakcije (gravitaciona, elektromagnetna, slaba i jaka) ili osnovna polja (gravitaciono, elektromagnetno, slabo i jako). Ono što povezuje sve četiri sile, polja i njihovo međudelovanje (interakcije) u osnovi zasniva se na česticama. Ove čestice se nazivaju elementarnim česticama i kao što je poznato one su sastavni delovi atoma. Kako je od atoma sačinjen sav materijalni svet, to znači da njegove osobine i delovanje sila u materijalnom svetu ima osnovu (zavisno je) u česticama! Čestice međusobno mogu delovati jedna na drugu, izazivajući raspad ili reakciju, preko bilo koje od osnovnih sila.
Donja tablica pokazuje kojim silama čestice mogu delovati jedna na drugu. Sve čestice između sebe reaguju gravitacionim i slabim silama. Manji deo reaguje elektromagnetnom silom (recimo, neutrina su isključena iz elektromagnetne interakcije), a još manji broj čestica između sebe reaguje jakom silom. Da bi jedna sila delovala izmedju čestica, svaka čestica pojedinačno mora biti podložna delovanju te sile. Na primer, proton učestvuje u jakoj interakciji, ali proton i elektron nikada ne intereaguju jakom silom. Elektron ne oseća jaku silu i sa protonom može da reaguje samo delovanjem elektromagnetne ili slabe sile. Iako po ovome izgleda da neke čestice između sebe ne reaguju, ipak one druge (ostale) dopunjavaju ono što prvima nedostaje, pa tako obezbeđuju međudelovanje (interakciju) svih sila.

Osnovne osobine i veza među česticama po standardnom modelu

Osnovne čestice materije
Naelektrisanje Prva generacij Druga generacija Treća generacija
Leptoni
-1 elektron (e) mion (μ) tauon (τ) plus antičestice
0 el. neutrino (νe) μ neutrino (νμ) tau neutrino (ντ) plus antičestice
Kvarkovi
2/3 u-kvark c-kvark t-kvark plus antičestice
−1/3 d-kvark s-kvark b-kvark plus antičestice
Bozoni polja Sile
0 foton elektromagnetna
0 gluoni (8) jaka sila
+1, -1 W+, W− slaba sila
0 Z0 slaba sila


Osnovni problem (ako se to može tako nazvati), za objedinjavanje sila je što se gravitaciona sila po opisu i načinu svoga delovanja razdvaja od ostalih sila koje je inače moguće objediniti. Uzrok tome mogao je nastati u ono vreme kada je definisana gravitacija. Kako je to učinio Njutn u vreme kada nije postojalo poznavanje materije sa njenom građom na mikro planu, onda je tokom vremena (više vekova) moglo da se nametne takvo mišljenje koje ovu silu odvaja od njene stvarne osnove! A stvarna osnova ove sile proističe od velike mase različitih atoma, koji su se grupisali u veće ili manje skupine od kojih su nastale planete, sateliti, komete ili asteroidi.

Mada je izuzetno važna u svakodnevnom životu, gravitaciona sila među subatomskim česticama izgleda zanemarljivo mala. Na primer, gravitaciona sila među protonima koji se u jezgru dodiruju je 10-38 deo jake sile koja deluje među njima. Smatra se da glavna razlika između gravitacione i ostalih sila je kumulativno dejstvo i neograničeni domet gravitacije. Jaka i slaba nuklearna sila ne deluju van dimenzija nukleona, 10−15 m.(?) Tako da se smatra da je to neka granica koja razdvaja delovanje sila u makro kosmosu od onog u mikro kosmosu. Međutim bez delovanja slabe i jake nuklearne sile ne bi bilo moguće postojanje atoma iz kojih je izgrađena materija. Zbog toga sledi da, postojanje ostalih sila jeste moguće samo uz njihovo međusobno delovanje!
Nastavak (produžedak) ili produkt njihovog delovanja (slabe i jake nukl. sile) je Elektromagnetna sila koja je važna za strukturu i uzajamno delovanje osnovnih čestica. Neke čestice međusobno deluju, ili se raspadaju, isključivo preko elektromagnetnih reakcija. Smatra se da Elektromagnetna sila nema kumulativni uticaj, zbog potiranja (zaklanjanja) pozitivnog naelektrisanja negativnim, mada je neograničenog dometa poput gravitacione. Neograničeni domet ove dve sile jasno pokazuje da je magnetno polje svake od planeta zavisno od gravitacionog uticaja kako Sunca tako i ostalih planeta. Budući da se magnetno polje tokom vremena menja, uzrok tome jeste to da se položaj planeta menja u odnosu na centar gravitacije (gravitaciono polje) ili druge nosioce gravitacije, (kao što su veće ili manje planete). Međutim smatra se da pošto nema sličnog potiranja pozitivnog naelektrisanja negativnim, kao kod elektromagnetne sile, gravitaciona sila raste sa porastom broja čestica, tako da za masivne objekte (nebeska tela) i makroskopska rastojanja, ova sila izgleda preovlađujuća.
No sa druge stane ako se shvati Analogija koja postoji u kretanju između elektrona i planeta, jasno je da su planete nalik na elektrone. To u osnovi može da znači da kao što su elektroni nosioci negativnog naelektrisanja tako i planete imaju suprotan naboj u odnosu na središte rotacije, baš kao elektroni u odnosu na atomsko jezgro! Iz toga sledi da gravitacija i elektromagnetna sila imaju ako ne iste, a ono bar slične osobine. Ove osobina se preslikavaju jedna na drugu, što daje zaključak da određeno potiranje ili preklapanje mora postojati u oba sistema (sveta), kako bi se održala njihova stabilnost, odnosno neutralnost. Kada se zbog nekog uzroka naruši stabilnost, tada nastaju promene koje ne moraju biti postepene (evolutivne), već mogu drastično da promene stanje sistema. A to se svakako odražava i na ceo svet u kome čovek živi.

Nauka je tek u 18 veku prepoznala značaj sile gravitacije. Uprkos privlačenju atomskog jezgra, elektroni se ne lepe za jezgro, a ni planete ne padaju na Sunce, bez obzira na njegovu privlačnu silu. Ono što onemogućava elektronima da se prilepe za jezgro, a planetama za Sunce jeste njihovo ,kretanje'. Izraz ''kretanje,'' predstavlja logičan izbor, jer zapravo kretanje jeste faktor koji sprečava prijanjanje - grupisanje u središtu. Logično pitanje na ovo je; Kako je onda isto ili slično kretanje uslovilo da dođe do formiranja planeta? Kada bi se elektroni i planete pripojili jezgru, odnosno Suncu, ne bi postojali ni planete, ni Sunčev sistem, ni orbite, a ni život. Kada bi se, opet, elektroni i planete otrgli privlačnoj sili, oslobodivši se sile gravitacije, opet ne bi bilo ni galaksija, ni životinja, ni biljaka, a ni nas samih.
Zahvaljujući postojanju ova dva različita fenomena, elektroni se kreću tamo gdje trebaju biti, u svojim orbitama, a planete tamo gdje one trebaju biti, takođe u svojim orbitama. A njihovo kretanje u orbitama koje oni imaju na jedan fenomenalan način objašnjava privlačenje ka centru i sili gravitacije. Reči ''centripetalna i centrifugalna sila'' jesu faktor kretanja koji osigurava odupiranje gravitaciji, kao i održavanje u orbiti, koja se formira zahvaljujući postojanju ova dva faktora.
Iz navedenog sledi logično pitanje; Ako su nekada planete bile deo zvezdane mase kako su se one otrgle (kojom silom) od svoje matice? Upravo ovo je protivrečno onom što je napred navedeno, jer ako su planete ili elektroni bili sjedinjeni u jednu masu, kako je moglo da dođe do njihovog razdvajanja. Nisu poznate ni definisane sile koje bi mogle da utiču na to. Možda će se neko pozivati na to da su sve sile nekada bile jedinstvene pa da su se u neko vreme razjedinile? No niko nije pokušao da objasni način a ni uzrok, kako se to desilo!? Osim toga jedinstvo svih sila postoji i sada, samo što to nije definisano tako da se to vidi i prikaže. Pa pošto jedinstvo svih sila postoji i sada, onda je izvesno da je njihovo jedinstvo postojalo i u vreme nastajanja sistema planeta i atoma. Iz toga može da se izvede zaključak da su predstave o nastanku zvezda, planeta i atoma dosta proizvoljne, a za to su dokaz postojanje brojnih teorija koje nisu saglasne u celini, već one pojedinačno objašnjavaju deo sistema ili kretanje koje postoji u njemu (tom delu sistema).

[rade1969]

Našao sam samo par epizoda ove zanimljive britanske serije "5 Dimenzija",koja se bavi različitim fenomenima iz naučne perspektive.

[rade1969]

Zakon vremena ( Закон времени )

Odnos frekvencija biološkog i socijalnog vremena i njihova međusobna povezanost u globalnom istorijskom procesu je nazvan - Zakon vremena.

Znanje je moć

Osnovni princip porobljavanja čovječanstva sprovodi na temelju korišćenja monopola na znanje. Mala grupa parazita, koja je zasjela na vrhu socijalne piramide, posjeduje kompletno znanje čovječanstva, što se ide bliže osnovi te piramide, to se manje znanja daje Ijudima. U stvari, možemo da posmatramo dvije uslovne piramide.Jedna je - Piramida moći sa vrhom okrenutim na gore, druga je- Piramida znanja, sa vrhom na dolje. Zakon vremena dovodi do kraha tog sistema piramida. Savremeni robovlasnik (vlasnik radnika) da bi mu robovi bolje radili i donosili profit u uslovima ubrzanja socijalnog vremena, mora im stalno davati nova znanja. Ali, ako robovi budu sve više i više znali, oni će prestati biti robovi.

"Svako u mjeri koliko razumije opšti tok stvari, radi za sebe;
a u mjeri koliko ne razumije, radi za toga ko razumije bolje"

[rade1969]

THRIVE je nekonvencionalan dokumentarni film koji nastoji pojasniti šta se to dešava u na šem svijetu.

[kosmička_beba]

Rade,
ponovo sam se vratila videu Thrive,
jer ranije nisam imala strpljenja da ga odgledam u celosti.
Mome iznenadjenju, brojač pregleda pokazivao je broj 8880 .
Povezanost sa idejom bila je neverovatna,
rešenja su nadolazila kroz svest po par minuta pre nego što sam ih
pronašla u videu.
Imam čudesnu ideju , čudesnu.
Onda kada sam pričala da ne postoji dovoljno aktivizma,
tada nisam bila zrela i spremna.
I da konačno objavimo na Objavama,
ovo je POČETAK.
Ko želi da se veže za ideju poslednjih vremena,
uvek ima vremena da je preispita .

[Nosferatu]

Antigravitejshn with muzika.

http://www.huffingtonpost.com/2012/09/1 ... d=webmail2

[rade1969]

Da li se zemlja zaista okreće oko sunca ?
Pitanje je veo,a intrigantno jer je teorija prilično nodostatna i kao takva se nalazi ruku pod ruku sa Darvinovom teorijom o porijeklu čovjeka.Ono na šta treba obratiti pažnju je da su samo "teorije",tačnije ništa od toga nije dokazano.
Čitave nauke su prepune teorije i labavih zakona koji imaju izuzetke .To nam samo govori da bistre glave i uz upotrebu intutvnog osjećaja prihvatamo sve što nam se servira jer po pravilu onaj ko stvara definicije taj definiše našu stvarnost .




Nešto više ovoj teopriji ali na ruskom jeziku.Sa ovoga sajta možete skinuti dokumentarni film:"Zemlja se ne okreće oko Sunca"

http://youryoga.org/video/earth_not_move.htm

[rade1969]

Što bi značilo da otkrijete da moć da stvaranja radosti, ozdravljenja od patnje,
i donošenja mira narodu živi unutar vas?

Da li nam čuda koja vidimo u kvantnom svijetu zapravo pokazuju
naše najveće mogućnosti umjesto naše naučne granice?

Mogu li spontana ozdravljenja od bolesti, trenutna veza sa svakim i svime
pa čak i putovanje kroz vrijeme, biti naše pravo nasljedstvo u svemiru?

Između 1993 i 2000, niz revolucionarnih eksperimenata otkrio je dramatične dokaze o mreži energije koja povezuje sve što
je unašim životima i našem svijetu - Božanske Matrice. Od ozdravljenja našeg tijela, do uspjeha u našim karijerama, odnosima, i miru među narodima, ovaj novi dokaz pokazuje da imamo moć da govorimo izravno sili koja povezuje svu kreaciju.
Pridružite se Gregg Braden-u na ovom izvanrednom putovanju premošćivanja znanosti, duhovnosti i čuda kroz jezik
Božanske Matrice.

Velik dio materijala predstavljen na ovom predavanju - Jeziku Božanske Matrice, nalazi se u Gregg-ovoj knjizi - Divine Matrix: Bridging Time, Space, Miracles, and Belief. Premoštavanje vremena, Prostora, Čuda i Uvjerenja.

Napomena: Na zahtjev autora, neke od projektovanih slika i video materijala su zamagljene zbog zaštite i privatnosti ljudi
koji su fotografisani i snimljeni.

Liječenje raka u Kini u ne-medicinskoj klinici, sa YouTube-a i možete pogledati na linku 4dportalcom.
Gregg Braden - Spas od raka u 3. minute
http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... D5dsv-nRh0

[rade1969]

TELEGONIJA

[Shalom]

Laboratorija saopštila je da je čestica, nazvana B0s, četvrta subatomska čestica koja više "preferira" materiju nego antimateriju

ŽENEVA - Naučnici najvećeg atomskog sudarača na svetu saopštili su da su otkrili nove razloge za očigledan manjak antimaterije u kosmosu. Tim istraživača koji radi na podacima Velikog hadronskog kolajdera (LHC) u centru Evropske organizacije za nuklearna istraživanja (CERN), objavio je da je otkrio česticu koja se neravnomerno raspada u materiju i antimateriju.

Laboratorija, koja se nalazi nadomak Ženeve, saopštila je da je čestica, nazvana B0s, četvrta subatomska čestica koja više "preferira" materiju nego antimateriju.

Pjerluiđi Kampana, portparol istraživačkog tima koji je do najnovijeg otkrića došao analizom podataka iz 70 triliona kolizija protona tokom jednog od četiri eksperimenta sprovedenih u LHC-u, izjavio je da je otkriće bilo predviđeno standardnim modelom fizike, ali da "pojedine interesantne diskrepancije zahtevaju dodatna detaljna proučavanja".

Početna pretpostavka tvrdi da je prilikom Velikog praska pre 13,8 milijardi godina stvorena podjednaka količina materije i antimaterije. Ono što, međutim, zbunjuje naučnike je činjenica da je materija danas preovlađujuća. Nestanak antimaterije - ostavljajući nas u univerzumu sa viškom materije od koje su nastale zvezde, naša planeta Zemlja i sav poznati živi svet, trebalo bi da bude rezultat suptilne razlike između materije i antimaterije.

http://www.kurir-info.rs/naucnici-cern- ... nak-761409

[kosmička_beba]

Уместо што се зове NOVE DIMENZIJE NAUKE,
moglo bi da se zove IZ DRUGOG UGLA NAUKE

[kosmička_beba]

Pa naravno da nisu našli dovoljno antimaterije,
nije im to atom da mogu da ga cepaju i zloupotrebaljavaju koliko im je volja.
Kakva smehotresna istraživanja.
Opet su po milioniti put potpuno omašili.
I Bogu hvala što je tako.
Sve već postoji, samo treba podesiti, samopodesiti se, drugim rečima u ovom postojanju
ništa i jeste ništa, rasdešava svaki njihov pokušaj.